„Dziedzictwo – Źródło Tożsamości” to hasło kolejnej, XXII edycji Europejskich Dni Dziedzictwa w Polsce. 13 września w Domku Tkaczki otwarta została wystawa „Biołe Portki”. Na wystawie są tkaniny, narzędzia i krosna do których można zasiąść i tkać.
Tytułowe biołe portki i pranie
Stroje Gospodyni i Gospodarza
Tkaczka Wiktoria
Czesanie lnu
Goście, Goście…
więcej zdjęć na stronie Gminy Bliżyn
„Dziedzictwo – źródło tożsamości” – to hasło kolejnej, XXII już edycji Europejskich Dni Dziedzictwa w Polsce.
„Tak uniwersalny temat może być interpretowany i powiązany z wieloma aspektami, które czerpią z naszej wspólnej przeszłości, jak poczucie przynależności do własnej społeczności czy narodu, więź z historią, językiem, tradycją i rodziną. Tożsamość daje szansę zrozumienia szerszego kontekstu relacji z otoczeniem a co za tym idzie umożliwia bardziej świadome obcowanie z zabytkiem.”
więcej na stronie EDD
Zapraszamy 13 września o godz. 15:00 na otwarcie wystawy Biołe Portki. Na wystawie będzie można zobaczyć tkaniny i narzędzia do obróbki lnu ze zbiorów Muzeum Dawnej Wsi „Domek Tkaczki”.
Byliśmy na Agrotravel już trzykrotnie ale pierwszy raz reprezentowaliśmy nasze Muzeum Dawnej Wsi „Domek Tkaczki”.
Targi AGROTRAVEL to propozycja dla wszystkich miłośników wypoczynku na łonie natury i wyjątkowa okazja zaprezentowania oferty firm z branży turystycznej. Wśród wystawców jest większość polskich regionów, kilkadziesiąt Lokalnych Grup Działania, Lokalne Grupy Rybackie, gospodarstwa agroturystyczne, a także instytucje, organizacje i stowarzyszenia związane z branżą turystyczną. Dodatkowymi atrakcjami dla zwiedzających są jarmark rękodzielnictwa i wyrobów artystycznych, karczmy z regionalnymi i tradycyjnymi produktami kulinarnymi oraz scena kultury, gdzie prezentują się artyści ludowi oraz konkursy.
Regionem Partnerskim tegorocznych targów AGROTRAVEL 2014 było Województwo Wielkopolskie, a Krajem Partnerskim – Ukraina, Obwód Winnicki.
„Targi AGROTRAVEL to najważniejsza wyspecjalizowana impreza wystawiennicza w Polsce, która integruje branżę turystyczną z obszarów wiejskich Polski i Europy. Są doskonałą okazją do prezentacji i promocji oferty wypoczynkowej na wsi oraz wymiany doświadczeń wśród licznych podmiotów działających w sektorze turystyki na obszarach wiejskich. Ich charakterystyczną cechą jest możliwość upowszechnienia, w jednym miejscu i czasie, wielokulturowej oferty europejskiej turystyki wiejskiej i agroturystyki. To wyjątkowe miejsce pełne barw i zapachów, przywodzące na myśl wakacyjny wypoczynek pod gruszą i wspomnienia z dzieciństwa. Co więcej to centrum spotkań potencjalnych nowych przedsiębiorców oraz partnerów do współpracy w zakresie budowania oraz rozwoju markowych i sieciowych produktów turystyki wiejskiej. Jest to swego rodzaju festiwal dziedzictwa kulturowo-krajobrazowego europejskich wsi. Z roku na rok wzrasta zainteresowanie zarówno wystawców jak i zwiedzających. Tylko podczas AGROTRAVEL 2013 ponad 23 tys. odwiedzających zapoznało się z ofertą turystyki wiejskiej i agroturystyki, którą prezentowano na ponad 160 stoiskach.
Ponadto, w programie Tragów AGROTRAVEL znajdują się takie propozycje jak:
• jarmark rękodzielnictwa i wyrobów artystycznych,
• karczmy z regionalnymi i tradycyjnymi produktami kulinarnymi,
• scena kultury, gdzie zaprezentują się artyści ludowi,
• konkursy dla wystawców i zwiedzających”
cytat ze strony agrotravel
Odwiedzali nasze stoisko Goście z Wielkopolski – Pani Kasia z Karczmy Kaliskiej.
Najpilniejszy uczeń Koziołek z Pacanowa.
W koszyku były wiktuały.
Można było posłuchać muzyki.
Przez trzy dni trwania Targów powstało kila metrów lnianej pasiastej tkaniny.
A po pracy dobre wino.
Na wielu stoiskach można było znaleźć tkaniny wykonane na krośnie .
Tkactwo świętokrzyskie.
Tkactwo ukraińskie.
Ukraińskie wyszywane makatki.
Popularna kiedyś makatka ze złotą myślą.
Podczas pokazów, na które wyjeżdżamy z naszymi krosnami powstają tkaniny. Z lnianych tkanin robimy między innymi ściereczki do przykrywania rosnącego ciasta na chleb a później chleba.
A do pysznego, żytniego chleba na zakwasie, z dodatkiem siemienia lnianego, gorąca herbata z cytryną.
Kolorowy Kod Kultury to wędrująca wystawa, na której prezentowane są tkaniny ludowe lub inspirowane ludowymi, robione na krosnach, ale prezentowane tak, by pozbawić je pierwotnej użytecznej funkcji. Wystawa prezentowana była do tej pory w Galerii „Na Piętrze” Biura Wystaw Artystycznych w Kielcach, podczas której dzieci ze szkoły muzycznej próbowały zagrać melodie z chodników, wykorzystując dzwonki polifoniczne i przypisane nutom kolory. Prace pokazywane były w różnych miejscach, w remizie OSP, w gospodarstwie agroturystycznym, w księgarni. „Kolorowe kody” umieszczone wśród książek, tworzyły całość razem z ich grzbietami, a umieszczone na schodach komponowały się z rytmem stopni. Podczas Dnia Tkaczki w pierwszą sobotę października tkaniny oprawione w ramy były wykorzystane przez młodzież podczas happeningu. Prace były również w „Galerii U Starosty” w Starostwie Powiatowym w Końskich, Gminnym Ośrodku Kultury w Bliżynie oraz promowały Powiat Skarżyski w programie TV „Kawa czy Herbata”. W 2012 roku wystawa Kolorowy Kod Kultury prezentowana była w Bibliotece Pedagogicznej w Skarżysku podczas Europejskich Dni Dziedzictwa.
Autorką wystawy jest Urszula Jędrzejczyk.
Uprawa lnu na terenie regionu świętokrzyskiego była powszechna. Materiały fabryczne były tu mniej popularne, a ubiór prawie w całości wykonywano z samodziału.
Starsi mieszkańcy pamiętają jeszcze lniane ubranie do codziennego użytku i jego uciążliwość, gdy zmokło i sztywne potrafiło zetrzeć ciało do krwi i dobrodziejstwo w czasie upału. Chorego owijano w lniane prześcieradło, by len wyciągnął gorączkę. Lniana szmatka musiała znajdować się przy dziecku, gdy podawane było do chrztu.
Dawniej prawie w każdej chałupie znajdowały się krosna i len uprawiany był powszechnie. Uprzędziony na przęślicy lub kołowrotku, kraszony lub w naturalnym kolorze, tkany na krosnach był materiałem na portki, koszule i płachty. Dziewczęta nosiły lniane sukienki. Szarą nicią wyszywano stębnówki przy męskich koszulach. Z kraszonego na różne kolory wykonywano kapy, przykrycia na łóżka. Przez kombinację kolorów w osnowie i wątku wyrabiano wzory w kratkę. Pełne harmonii barwnej pasiaki zachwycają swoją urodą do dziś. Wąskie pasy (60 – 80 cm.) zszywano ręcznie, aby uzyskać szerokie płachty.
Chodniki ze szmatek wykonywano początkowo na osnowie lnianej, z czasem zastąpiły je łatwo dostępne i tanie fabryczne nici bawełniane. Chodniki powstawały z ubrań , których nie dało się już na nic innego przerobić. Szmatki na chodniki cięto przez cały rok. Tkano w czasie postu, starając się zdążyć przed świętami. Tkaczki wyrabiały pasiaste tkaniny, mierząc szerokie paski patykiem, a mniejsze licząc ilość nitek wątku. Derki na konia robiono z najgorszych szmat nie dobierając kolorów.
Koszula lniana, wyk. nieznany, Nowy Odrowążek
Zapaska wełniana na osnowie lnianej, wyk. nieznany, Odrowążek
Płachta lniana, dywon – wyk. Stefania Żak , Kopcie
Chodnik – wyk. Leokadia Okła, Nowy Odrowążek
